Η φύτευση ενός ελαιώνα δεν μπορεί να παρομοιαστεί με την φύτευση των υπολοίπων οπωροφόρων καθώς πρόκειται για ένα αιωνόβιο είδος που μπορεί να αποδίδει σαν καλλιέργεια ακόμη και όταν ένας ελαιώνας  περάσει από τα χέρια πολλών γενεών. Για να συμβεί αυτό δεν είναι εφικτό να εφαρμοστεί υπέρπυκνη φύτευση όπως  προστάζει η νέα τάση που έρχεται από το εξωτερικό. Η αλήθεια στην υπέρπυκνη φύτευση της ελιάς είναι ότι ο ελαιώνας έχει μέγιστο ζωής σύμφωνα με τα  λεγόμενα καλλιεργητών του εξωτερικού τα 15 έτη. Από εκεί και έπειτα αρχίζουν τα προβλήματα καθώς η ελιά είναι ένα είδος που αγαπά τον ήλιο αλλά και χρειάζεται καλό αερισμό για να μπορέσει να αποδώσει κάτι που σίγουρα δεν έχει όταν φυτεύεται σε υπέρπυκνα συστήματα φύτευσης.

Η βιβλιογραφία σύμφωνα με τα δεδομένα που αναφέρθηκαν προτείνει σε άγονα εδάφη να εφαρμόζονται οι πιο πυκνές αποστάσεις της τάξης των 5 x 5 m εφόσον διατηρείται η κόμη σε χαμηλά επίπεδα ώστε τα δέντρα να μην αλληλοσκιάζονται.  Σε αρδευόμενους ελαιώνες οι αποστάσεις αυτές μεγαλώνουν καθώς μεγαλώνει και η ευρωστία των δέντρων μας πάλι με κριτήριο να εξασφαλίσουμε τον καλό αερισμό και φωτισμό των δέντρων. Οι αποστάσεις εξαρτώνται και από την ποικιλία που θα επιλεγεί καθώς άλλες είναι ορθόκλαδες και αποκτούν μεγάλο μέγεθος  όπως η καλαμών και άλλες αποκτούν πιο μέτρια βλάστηση όπως  η ποικιλία Μεγάρων. Όλοι οι πιθανοί συνδυασμοί δίνονται στον παρακάτω πίνακα: